เอนอิงพิงพักแนบกับโคน
ต้นกระโดนหวนจิตคิดอดีต
จั๊กจั่นเรไรหริ่งจิ้งหรีด
ดั่งคมมีดกรีดใจให้รำพึง
ณ กระโดนโคนไม้นั้น
เธอกับฉันหยอกเย้าเคล้าคลึง
มอบรักปักใจตราตรึง
คิดคะนึงถึงกระโดนดูกระเด็น
กระท่อมเรียงเถียงนาร้างขนาด
เงาไม่เหลือเชื้อขาดคาดไม่เห็น
ข่าวเลือนลางห่างหายให้ลำเค็ญ
คับแค้นแสนเข็ญไม่เว้นวาย
**ไผ่ พันลำ**
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น